Maria Stevens is een manager van 2 huizen waar in totaal 4 verpleeghuisafdelingen, 4 verzorgingshuisafdelingen gevestigd zijn. De huizen hebben allemaal hun eigen karakter die gevormd wordt door de bouw en ligging van het huis. Ook de leidinggevende van een huis is zeer bepalend voor het karakter. In 1 huis voelt Maria zich altijd welkom en is er een zeer goede sfeer. Het lijkt wel of het daar nooit druk is er is altijd plezier. Je kan dat terug zien in het verloop van de medewerkers. Het verloop is vooral gebaseerd op mensen die verder willen leren. De bewoners zijn ook meer tevreden dan in het andere huis.

Het andere huis is beter gefaciliteerd, mooiere kamers en ruimtes voor de bewoners, meer licht en meer naar de smaak van Maria. Toch voelt ze zich daar minder thuis. Iedereen heeft het altijd druk. Er lijkt minder plezier te zijn en er zijn altijd moeilijke families of bewoners. Alsof er niet goed samengewerkt wordt. Het verloop is gebaseerd op weggaan en er is altijd personeel te kort. Maria heeft samen met de leidinggevende van alles geprobeerd, maar echt beter wordt het niet.

Maria was bezorgd over de toenemende ontevredenheid en de constante stroom van vertrekkende medewerkers. Ze merkt dat de zorgvragen al snel teveel worden, wat haar gevoel van machteloosheid vergroot. Ze weet dat er dringend iets moet gebeuren om de situatie te verbeteren en de kwaliteit van zorg te waarborgen voor de bewoners, die ze met heel haar hart dient.

Maria overweegt om de leidinggevenden van beide huizen te wisselen. Nauwer samenwerken heeft nog niets geholpen. De gedachte om de leidinggevende van het huis waar het goed loopt daar te moeten missen, voelt niet goed.

Misschien moet iemand van buitenaf dit klusje klaren, iemand die de problemen aanpakt en dan weer weggaat. Iemand die eventueel de volgende leidinggevende in het zadel kan helpen en begeleiden, zodat we verder kunnen.